«بنه واريكي از درخشانترين ومتعالي ترين هنر معماري ايران است. انبوهي ( طاق، گنبد، ستون، طاق نما وتاسيسات رفاهي) هويت بارز اين معماري است كه دربردارنده همه نمادهاي معماري ايران از طاق ها وبناهاي پلكاني چغازنبيل تاگنبدهاي كويري يزد، معماري ساساني، مشابهت نزديك بامعماري سبك اصفهان(طاق نماهاي محرابي، سردربهاي طاقديسي)، مي باشد.ساكنين سابق بنه واربه خوبي توانستند با  توجه به شرايط اقليمي ومصالح طبيعي موجوددر بلاد خود كنار آيندومجموعه اي عظيم ومتمدن را به نام بنه وارتاسيس كنند ، نمونه اي كه شايداز لحاظ كثرت طاقچه طاق نما- محراب وتنوع سردرها يكي از بي نظيرترين ومتنوع ترين هنر معماري ايران به شمارآيند.» (برگرفته از پژوهش آقاي ايوب سلطاني قندعلي ،دانشجوي باستانشناسي)

ازميان آثار برجاي مانده دربنه واركه تنها يكي از آنها در فهرست آثارملي ثبت گرديده است ،مي توان به بناي دوطبقه كاخ خليل خان (كاخ شاه نشين)،كاخ اژدرياهشت در خليل خان، دژملكان آستركي(دژ خليل خان)، قلعه صلواتي خليل خان،سدخليل خان برروي رودخانه تلوك ، كتيبه ميرجهانگيرخان آستركي پدر خليل خان ، اشاره كرد. همچنين يكي ديگر ازنقاط ديدني بنه وار، چشمه اي است كه به نام چشمه « بي بي ترخونه» همسر مرحوم خليل خان آستركي معروف است. آثار مذكور به علت بي توجهي واستفاده نامناسب اهالي ازآنها درحال تخريب وويراني است ، بنابراين ازمسيولان ميراث فرهنگي وگردشگري كشورواستان خوزستان ،درخواست مي نمايم كه براي جلوگيري از تخريب بناهاي بنه وار وترميم وبازسازي آنها اقدامات شايسته راانجام دهند.

 

كتيبه ميرجهانگير خان بختياري آستركي در بنه وار

 

 

 

 

برروي اين سنگ نوشت

علی بهرامسری بختیاری آسترکی، بنه وارمن ایل من ، 1382