بعضی از انسانها از زمانه خود جلوترند.
برای این افراد زندگی در میان مردمی نادان و عقب مانده از تمدن و فرهنگ بسیار سخت و دردآور است.
بیست سال است مورد تهاجم افرادی نادان و عقب مانده و تازه به دوران رسیده قرار گرفته ام.
یادمان کوه منار بختیاری شهرستان اندیکا _مسجدسلیمان
این نگارکنده در یک غار کوچک کنده شده است و مربوط به زمان اشکانیان و ساسانیان واز آن دودمان محلی الیمایید هستند که بر سرزمین بختیاری و خوزستان و کهگیلویه فرمانروایی می کردند. این نگار کند دو بخش بوده که یک بخش آن توسط سوداگران نابود شده است. بخش باقیمانده که در ورودی راست غار است افزون بر رنگ شدن توسط افراد محلی، آسیب های هم دیده است. این نگاره شامل دو تن است. فرد سمت چپ که مردی بلند قد شلواری گشاد بپا دارد. دست راستش را به سوی بالا دراز کرده و در دست چپش یک عصای مارمانند را نگه داشته است. نفر دوم روبه آن یکی کنده شده و شاید بانویی باشد. روی هم رفته این نگار کنده یک حاکم محلی و همسرش را به نمایش گذاشته است. این نگاره در دو دهه گذشته شناسایی شده چون در هیچ یک از گزارش های خاورشناسان نیامده است و ثبت ملی نیز شده است. علی بهرامسری بختیاری آسترکی ، سوم آذر ۲۵۸۲.
گذری به تاریخ و تفاوت فرهنگی ایرانیان در نابود کردن آثار باستانی و تاریخی خود در زمانه کنونی:
بیوار و شاکد دو ایرانشناس نامدار در سال ۱۳۴۱ خورشیدی از منطقه باستانی شیمبار و نگارکنده‌های آن دیدن کردند و دیده های خود را چاپ نمودند. آنها می گویند برای ماندگاری نگاره ها و کتیبه ها که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است، باید فهم و خرد بالای مردم محلی آنجا را مورد ستایش قرار داد.» اما شوربختانه در دو دهه گذشته بازماندگان همان مردمی که خارجی ها آنها را ستودند به جان میراث فرهنگی خود افتاده اند. تازه این بازماندگان از علم و دانش روز نیز برخوردار هستند. مراد از بازماندگان مردم سراسر ایران است. چون میراث فرهنگی در سراسر کشور در معرض خطر است. از یادگاری نوشتن تا تغییر کاربری بناها و تخریب نگاره ها و کتیبه ها برای یافتن گنج که جای بسی شرمساری است.
اگر تدبیری نو اندیشیده نشود بسیاری از این یادگاریهای کهن به نسل های آینده نخواهد رسید.
علی بهرامسری بختیاری آسترکی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ