یکسالی میشه که شبکه ملی تاجیکستان را دنبال می کنم.
فاصله استان سرزمین بختیاری تا تاجیکستان (استان سغد باستان) نزدیک 3300 کیلومتر است و پس از پیمان ننگین آخال آسیای میانه از ایران جدا گردید و پیوست شوروی شد و دیگر هیچ ارتباط و پیوندی میان مردم بختیاری و مردم سغد یا تاجیکستان (نامی که روسها به آن دادند) وجود نداشت. اما در این مدت که شبکه ملی تاجیکستان را دنبال می کنم متوجه شدم که هنوز تلفظ برخی واژگان میان بختیاری ها و سغدی ها همانند است.
برخی از این واژگان عبارت اند از :
چاربا
شش shash
هبده habdah
هژده hazhdah
دویم doyom
سیم seyom
خنک khonok

خذمت khezmat
و مهمتر از همه واژه ای که ویژه بختیاری هاست و در هیچ کدام از اقوام درون کشور دیده نشده اما تاجیک ها آن را دارند و آن واژه انگشت angesht (زغال سرخ شده) است.



در مورد انگشت، در شاهنامه چنین آمده است :
اگر بگذری نزد انگشت گر
از او جز سیاهی نیابی دگر
انگشت گر= زغال فروش

✍ علی بهرامسری بختیاری